نامه شهیدعلی خلیلی به رهبرانقلاب
بیرق ماست چادر خاکی تو:
نامه #شهید_علی_خلیلی به رهبر انقلاب فقط پانزده روز قبل از شهادت
.
سلام آقاجان!
امیدوارم حالتان خوب باشد. آنقدر خوب که دشمنانتان از حسودی بمیرند وازترس خواب برچشمانشان حرام باشد. اگر از احوالات این سربازکوچکتان خواستار باشید،خوبم؛دوستانم خیلی شلوغش میکنند.
یعنی دربرابر جانبازی هایی که مدافعان این آب وخاک کرده اند،شاهرگ وحنجره وروده ومعده من عددی نیست که بخواهد نازکند…
هرچندکه دکترها بگویند جراحی لازم دارد وخطرناک است وممکن است چیزی ازمن نماند…
من نگران مسائل خطرناکتر هستم…
من میترسم ازایمان چیزی نماند.
آخر شنیده ام که پیامبر(ص) فرمودند:اگر امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر ترک شود،خداوند دعاهارانمی شنود و بلا نازل میکند.
من خواستم جلوی بلارابگیرم.
اما اینجا بعضی ها میگویند کاربدی کرده ام.
بعضی ها برای اینکه زورشان می آمد برای خرج بیمارستان کمک کنند میگفتند به توچه ربطی داشت؟!!
مملکت قانون ونیروی_انتظامی دارد!
ولی آنشب اگرمن جلو نمیرفتم، ناموس_شیعه به تاراج میرفت ونیروی انتظامی خیلی دیرمیرسید. شاید هم اصلا نمی رسید…
یک آقای ریشوی تسبیح بدست وقتی فهمید من چکار کرده ام گفت:پسرم توچرادخالت کردی؟ قطعا رهبرمملکت هم راضی نبود خودت رابه خطر بیندازی!
من ازدوستانم خواهش کردم که ازاو برای خرج بیمارستان کمک نگیرند،ولی این سوال درذهنم بوجود آمد که آقاجان واقعا شماراضی نیستید؟
آخرخودتان فرمودید امربه معروف ونهی ازمنکر مثل نمازواجب است.
آقاجان!
بخدا دردهایی که میکشم به اندازه ی این دردکه نکند کاری برخلاف رضایت شما انجام داده باشم مرا اذیت نمیکند.
مگرخودتان بارها علت قیام امام_حسین(ع) را امربه معروف و نهی ازمنکر تشریح نفرمودید؟
مگرخودتان بارها نفرمودید که بهترین راه اصلاح جامعه تذکر_لسانی است؟
یعنی تمام کسانی که مرا توبیخ کردند وادعای انقلابی گری دارند حرف شمارانمی فهمند؟؟
یعنی شما اینقدر بین ماغریب هستید؟
رهبرم!
جان من وهزاران چون من فدای غربتت…
بخدا که دردهای خودم دربرابر دردهای شما فراموشم میشود که چگونه مرگ_غیرت و جوانمردی را به سوگ مینشینید.
آقاجان!
من وهزاران من دربرابر دردهای شماساکت نمیشینیم واگر بارها شاهرگمان رابزنند و هیچ ارگانی خرج مداوایمان راندهد بازهم نمیگذاریم رگ_غیرت وایمان درکوچه های شهرمان بخشکد.
بشکست اگردل من بفدای چشم مستت
سر خم می سلامت شکند اگر سبویی
